Keuze 1: De wijde hemel van Alice Sebold (2002)
De veertienjarige Susie Salmon is al in de hemel voordat De wijde hemel goed en wel begint. Het zijn de argeloze jaren zeventig, toen er nog geen foto's van vermiste personen op de televisie werden getoond. In 1973, het jaar waarin ze van de aardbodem verdween, geloofde men niet dat deze dingen werkelijk konden gebeuren, zo vertelt Susie ons. Susie - een luchthartige maar vroegrijpe tiener - beschrijft de gebeurtenissen rond haar dood, en de vreemde nieuwe wereld waarin ze zich bevindt. Met pijn en verlangen ziet Susie vanuit de hemel toe hoe ontreddering haar achterblijvende familie treft...
Vragen voor discussie:
- Susie’s vader, moeder, oudere zus, jonger broertje en oma reageren elk op hun manier op de verkrachting en dood van Susie. Bespreek aan de hand van concrete elementen uit het boek hoe ze dat doen.
- Bespreek uitvoerig het personage van Ruthie doorheen het boek. Wie is zij? Wat is haar rol? Haar karakter? Haar belang?
- De wijde hemel is een psychologisch boek maar ook een thriller of misdaadverhaal. Bespreek het boek vanuit die drie invalshoeken. Hoe wordt het psychologische en het thrillerelement met elkaar verbonden?
- Susie is in haar hemel omringd door dingen die haar rust en vrede brengen. Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?
- Waarom vertelt de auteur ons ook dingen over de jeugd van Mr. Harvey en herinneringen aan zijn moeder? Vind je dat Alice Sebold op die manier de wrede moordenaar meer tot mens maakt? In een interview over het boek zei ze dat moordenaars "geen beesten zijn maar ook mensen" en dat dat hen net zo angstaanjagend maakt. Ga je daarmee akkoord?Hoe gaan Jack, Abigail, Lindsay, Mr. Harvey en Len Fenerman om met schuldgevoel?
- Vanuit haar Wijde Hemel probeert Susie op allerlei manieren nog contact te hebben met onze tastbare wereld. Geef hiervan voorbeelden uit het boek. Kan je geloven dat zoiets kan en bestaat? Wat is je eigen mening hierover?
- Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
- Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
- Bespreek volgende uitspraak: Susie's hemel lijkt uit verschillende stappen te bestaan. Om naar een volgend niveau te gaan moet ze loskomen van wat er op aarde gebeurt.
- Alice Sebold laat ons zien dat mensen kracht kunnen putten uit een tragedie. Hoe zien we dat in dit boek? Ga je met haar opvatting akkoord?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
65 opmerkingen:
Hallo idereen,
« Susie - een luchthartige maar vroegrijpe tiener - beschrijft de gebeurtenissen rond haar dood, en de vreemde nieuwe wereld waarin ze zich bevindt. Met pijn en verlangen ziet Susie vanuit de hemel toe hoe ontreddering haar achterblijvende familie treft... » Toen ik deze twee zinnen had gelezen, gebeurde er iets heel vreemd. Ik hoorde een rare stem, een echo, net zoals wanneer je in een grot roept. Deze zei « het boek dat ik u aanraad is ''De wijde hemel'' ». Enkele seconden later was mijn frank gevallen. Het was een boodschap, maar van wie? Daarover had ik een ideetje. Maar dat krijgen jullie niet te weten. En zo heb ik dus besloten om ''De wijde hemel'' te lezen.
Van het boek heb ik tot nu toe maar 50 bladzijden gelezen. Maar dat is voldoende om te zeggen dat het boek zeer boeiend is. Een roman over zo'n thema had ik nog nooit gelezen en dat maakt het net zo uniek. Wat ik zeer goed vind is hoe de auteur de personages voorstelt aan de lezer. Over elk personage krijgt men iets te weten en ook over welke rol ze spelen in het verhaal. Wat ik ook positief vind, is de afwisseling tussen aarde en hemel want deze omschakeling gebeurt heel vlot. Een minpunt is echter, dat er veel personages zijn en zo worden namen verwarrend.
Mijn conclusie is dat het boek zeer ontspannend is. Het is gemakkelijk te lezen en alles is verstaanbaar tot nu toe, hopelijk blijft het ook zo. Om het boek te lezen moet je echt goed geïnstalleerd zijn op je bed of in je luie zetel zelfs op het toilet is het goed.
Groetjes ayoub
Leesbelevenis.
Hallo, beste lezer, Ik hoop dat jullie allemaal genieten van jullie boek en dat het snel uitgelezen zal zijn. Ik zit nu op pagina 123 en ik ben al helemaal verdiept in het verhaal. Het verhaal speelt zich af in de jaren zeventig, toen er nog geen foto's van vermiste personen op de televisie werden getoond. In 1973, het jaar waarin Suzie Salmon, het hoofdpersonage dat verkracht en vermoord werd, van de aardbodem verdween, geloofde men niet dat deze dingen werkelijk konden gebeuren. Voor de familie en kennissen was het een grote schok. Ze wisten niet waar ze was, of ze ongedeerd was, of ze nog leefde. Het was een mysterie. Stilaan voelde ik al hoe er continue een gespannen sfeer in de lucht hing. De ouders Jack en Abigail vervreemden van elkaar. Het jongere broertje Buckley was nog te jong om alles te begrijpen en creëerde een imaginaire zus zodat hij zich niet eenzaam voelde. Haar zus Lindsey voelde zich verantwoordelijk en probeerde het verlies te verwerken. Het boek wordt geschreven in een alwetende verteller omdat Suzie vertelt vanuit de hemel, “haar hemel” wat ze allemaal op aarde ziet gebeuren. Ze ziet hoe iedereen langzaam veranderd. Ze stelt vast dat de situatie aan de ene kant verslechterd, maar aan de andere kant ook sterker wordt. Vanuit haar hemel heeft Suzie het er ook moeilijk mee dat ze afscheid heeft moeten nemen heeft van haar wereld, “haar aarde”,namelijk van haar familie en haar vriendje Ryan sighs, met wie ze voor het eerst zoende en een zeer hechte band had. Ik vind het een uniek geschreven boek, vanuit een uniek geschreven standpunt. Je verdiept je er helemaal in, je leeft mee met de familie. Zelfs al heb ik het boek nog niet uitgelezen, is het zeker een aanrader voor iedereen.
groetjes sebastiaan
De verwerking van Abigail over het verlies van Suzie
Zoals jullie al weten, heb ik al gezegd dat het verlies van Suzie een serieuze schok was voor iedereen in de familie. Ze vervreemden stilaan voor elkaar en de onderlinge relaties waren niet optimaal. Vooral voor de moeder was het een duistere periode die aanbrak. Ze begon zich af te zonderen van haar kinderen en haar man. Niet dat ze dit met opzet deed, maar het werd haar allemaal te veel. Ze keek niet meer om naar de kinderen en evenmin haar man. Ze sliepen niet meer samen, en bevonden zich altijd, elk aan een andere kant van het huis. Ze praatten nog nauwelijks met elkaar. Ze was wel altijd blij toen ze Len Fennerman zag, de politie rechercheur. Ze geloofde hem altijd, zelfs al waren ze niet zeker over het nieuws dat hij bracht over Suzie. Uiteindelijk kreeg ze gevoelens voor hem en startte ze een geheime relatie met Len. Abigail, de moeder van Suzie wordt beschreven in het boek als een wonder mooie vrouw met prachtige ogen, het type dat met gemak een man kan strikken. Maar ze zag in dat dit verkeerd was en de situatie begon uit de hand te lopen. Ze kon het niet meer aan en de gezinssituatie verslechterende. Ze besloot te verhuizen naar Los Angeles, waar ze opnieuw wou starten en alles weer op en rijtje wou zetten. Gedurende de 4 jaar dat ze daar was, had ze nauwelijks contact met haar man en kinderen. Ze schreven af en toe een kaartje. Ze herenigden pas weer, toen de vader een hartaanval kreeg. Nu pas had ze door, dat ze echt van hem hield en dat je zelf in moeilijke situaties sterk in je schoenen moet staan en met een vooruitkijkende blik door het leven moet gaan.
Ik moet zeggen dat ik het niet verrassend vind dat er geen sprake is van God in Susie’s hemel want ik veronderstel dat er in mijn hemel ook geen sprake zal zijn van God.
Ik zie mijn hemel als een plaats waar ik alle mensen waarvan ik gehouden heb terug kan zien.
In mijn hemel begint een nieuw leven waar je bewust bent van het leven die je op aarde had.
Je bent je vrienden, je familie en jouw herinneringen niet vergeten. Je krijgt gewoon een tweede kans om wat fout is gelopen te verbeteren. De mensen die rondom jou op aarde waren krijgen allemaal een nieuwe plaats. Susie’s hemel is rustgevend maar mijn hemel zal niet rustgevend zijn, dat wil ik ook niet. Ik wil verder leven zoals ik leefde op aarde, omgeven door de mensen die van me hielden. In mijn hemel moet je niet verwachten dat iedereen altijd gelukkig zal zijn want boosheid, droefheid, angst zijn gevoelens die in mijn hemel ook bestaan. Je bent misschien dood voor de mensen die blijven voortleven op de aarde maar in mijn hemel word je herboren. Je zal je moeder weer in je armen kunnen nemen, zeggen wat je nog wou zeggen voordat je stierf. In mijn hemel zal het toch warmer zijn want we bevinden ons boven de wolken veel dichter van de warme zon.
Wat ervaar jij tijdens het lezen?
Hallo beste lezer. Wat ik ervaar als lezer, kan op verschillende manieren bekeken worden. Ik hou van trillers, oorlogsdrama, poëzieboeken en soms romantische boeken. Mijn favoriete boeken zijn romans die zich vooral in het verleden afspelen. Maar dit boek wordt vanuit zo een uniek standpunt geschreven, waarbij de auteur zeker een staaltje fantasie en schrijfkunst moet hebben, zodat je het boek in één adem kunt uitlezen. Ik ben nu op pagina 200 en ik leef al helemaal mee met de vermoorde en verkrachte Suzie die toekijkt hoe haar familie nu leeft zonder haar. Hoe ze wegkwijnen van verdriet, maar ook hoe sommige relaties die vroeger slecht waren nu beter met elkaar opschieten. Het is een boek met vele bladzijden, dat je natuurlijk niet op drie avonden uitleest. Het vreemde vond ik, hoe graag ik het boek ook las, dat ik in het begin traag vorderde. Dat komt omdat je op zoveel belangrijke zaken moet letten die ter sprake komen. Persoonlijk vind ik het een grappig, maar ook een hard boek, omdat het verwijst naar de realiteit die al bij vele families is voorgekomen. In het boek leggen ze de nadruk op het onbekende. Hun dochter verdwijnt en ze weten niet waar hun dochter is en of ze nog leeft. De vrees wordt zo in detail beschreven, de hopeloze zoektocht zonder einde. Daarom leest het soms traag omdat je er niet bij stilstaat hoe deze situatie in het echte leven, bij gezinnen beleeft wordt.
Suzie en haar contact met de aarde en mening erop
Korte uitleg: Zoals ik al zei was Suzie verliefd op Ryan Sighn. Hij was de eerste jongen met wie ze kuste. En dat ze nu toekijkt, hoe haar geliefde opgroeit, zowel geestelijk als lichamelijk. Ryan ontmoette ook het Meisje Ruth, met wie Suzie in contact is gekomen terwijl ze opsteeg uit haar in stukken gesneden lichaam. Ryan werd verliefd op het meisje en ik had medelijden met Suzie, omdat zij nooit de kans heeft gehad om met Ryan een deftige relatie te hebben.10 jaar later was iedereen ouder geworden. Ook Ryan, op wie ze altijd toekeek en zag hoe hij dag per dag evolueerde. Op een moment kon ze haar gevoelens niet meer bijhouden. Ryan had een relatie met Ruth. Nog voor dat die twee konden afspreken, kwam Suzie weer in contact met Ruth en verwisselde ze haar ziel met die van Ruth. Suzie was nu in Ruths lichaam. Ryan voelde meteen dat er iets niet klopte en zag dat Ruth niet in haar normale doen was. Suzie, die Ruth eigenlijk was, had niet meteen gezegd wie ze was, maar Ryan had het meteen door dat het Suzie was. Toch hing de oude liefde in de lucht en beminden ze elkaar. Ze kusten en vreeën met elkaar. Eindelijk had ze de langverwachte emotie kunnen uiten, met de jongen op wie ze haar hele (dode)leven verliefd was. Ik kan niet zeggen dat ik dit geloof, maar het klinkt ook niet ongeloofwaardig. Suzie kijkt vanuit de hemel hoe dat alles evolueert, hoe zij al de toffe momenten zal missen; hoe dat alles verandert omwille van haar. Ik vind dat zij het juiste deed. Ze had een gevoel, ze moest er gewoon voor gaan. Ze moest tonen dat ze vlakbij was, dat ze niet was verdwenen en dat je haar niet zou vergeten. Ik wou dit stuk van het boek even vermelden, omdat ik het een les vind in het leven van de mensen. “waar een geloof is, is een weg” zelf in moeilijke tijden.
Wat ervaar jij tijdens het lezen?
Toen ik de eerste vijf pagina’s van het boek las dacht ik dat ik het zeer snel zou uitlezen omdat het me echt zo een leuk boek leek. Ook de manier waarop het verhaal geschreven was vond ik goed. Deze gedachte veranderde wanneer ik al een paar deeltjes had gelezen. Het verhaal op zich is wel leuk, vooral omdat Susie haar verhaal verteld vanuit haar hemel, maar het leest zeer traag. Er zijn ook saaie stukken in het verhaal, zoals wanneer er wordt verteld over het verleden van meneer Harvey, wat het voor mij zeer moeilijk maakt om nog verder te lezen. Dit was voor mij een grote ontgoocheling omdat ik, wanneer ik de korte samenvatting van het boek las, heel enthousiast over het boek was. Ik wou er meteen in beginnen te lezen. Natuurlijk zijn er ook een paar leuke stukken in het verhaal, bijvoorbeeld wanneer Susie verteld dat Ray Singh haar bijna gekust had. Wat ik wel zeer spijtig vind is dat de lezer van in het begin al weet wie Susie heeft vermoord, daardoor is er niet zoveel spanning in het verhaal. Het zou leuker zijn moest je pas naar het einde van het verhaal toe te weten komen wie haar heeft vermoord.
Doordat het zeer traag leest zit ik nu nog maar aan pagina 225. Ik hoop dat Susie nog veel leuke dingen verteld vanuit haar hemel zodat ik het snel kan uitlezen!
Leesbelevenis:
“De wijde hemel” vind ik een zeer erg en aangrijpend boek. Ik vind het boek aan één kant wel leuk om te lezen, maar aan de andere kant voel ik mij er niet goed bij. De reden waarom is omdat het verhaal mij laat denken aan de werkelijkheid. Wat er met Susie gebeurt is al veel jonge meisjes overkomen. Al bij de gedachte dat dit mij ook kan overkomen krijg ik al kippenvel. Tijdens het lezen kreeg ik elke keer een gevoel van woede vanbinnen. Ik kan maar niet begrijpen hoe mensen het in hun hoofd krijgen om een kind te verkrachten en pijn aan te doen. Waarom een kind van het leven beroven als het leven nog zoveel te bieden heeft? Het personage waar ik mij het meest aan heb geërgerd is de moordenaar van Susie. Hij kan de politie zo hard manipuleren dat ze geloven dat hij er niets mee heeft te maken. Dit gedrag maakt mij echt kwaad. Waar ik mij ook aan heb geërgerd is de politie. Ze zijn zo naïef dat ze alles over het hoofd zien en maar niet onder ogen willen zien wie de moordenaar is. Op bepaalde ogenblikken kreeg ik zelf tranen in mijn ogen bij de gedachte dat dit ook in mijn leefomgeving kan voorkomen.
Hoe mijn hemel er zou uitzien...
Mijn hemel zou er een beetje anders uitzien dan die van Susie, het zou ook een plaats zijn die mij rust en vrede brengt maar vooral een plaats waar ik al de mensen waarvan ik hield terug kan zien. Een plaats waar ik een nieuwe start kan nemen na het leven dat ik op aarde had. Mijn hemel zou een plaats zijn waar ik kan genieten en ik mij niet druk hoeft te maken om bepaalde dingen, maar ook waar ik de dingen die op aarde fout zijn gelopen opnieuw kan doen. Er zou ook geen God zijn omdat ik niet echt in hem geloof. Ik geloof niet dat God mijn leven kan bepalen, want de enige die dat kan doen ben ik zelf. Ik vind het dan ook niet verrassend dat er ook geen God is in Susie’s hemel, zij denkt daar misschien net hetzelfde over als ik. Ik denk dat voor haar God niet bestond op aarde dus ook niet in haar hemel. Het schrikt me wel een beetje af om naar de hemel te gaan omdat je de mensen waar je van houdt op de aarde moet achterlaten, maar langs de andere kant ben ik benieuwd omdat je de mensen die jou vroeger op aarde hebben achtergelaten eindelijk terug kan zien.
Susie's contact met de tastbare wereld + mijn mening hierover.
Ray Singh, een jongen die oorspronkelijk uit India kwam, was al een tijdje verliefd op Susie. Twee weken voor Susie’s dood had hij haar bijna gekust op de steiger achter het toneel. Dit was ook de dag waarop Susie Ruth Connors leerde kennen, het slimste meisje van de klas. Susie werd verliefd op Ray maar ze kreeg de kans niet om met hem een deftige relatie op te bouwen door haar dood. Ruth en Ray zochten troost bij elkaar, en Susie zag vanuit haar hemel hoe ze dichter bij elkaar begonnen te groeien. Tien jaar later had Susie nog steeds gevoelens voor Ray, maar Ray en Ruth waren nu samen. Susie kon haar gevoelens niet meer wegstoppen en kwam in contact met Ruth waarop ze haar ziel met die van Ruth verwisselde. Ray zag meteen dat er iets niet klopte en kreeg door dat het Susie was die nu in Ruth haar lichaam zat ook al had Susie hem daarover niets gezegd. Ray zijn gevoelens voor Susie kwam terug naar boven, ze kusten en bedreven de liefde met elkaar. Eindelijk kreeg Susie waar ze al zolang naar verlangde.
Ik was blij voor Susie dat ze eindelijk kreeg wat ze wou. Ik hoor en lees vaak verhalen van mensen die zoiets hebben meegemaakt, mensen die geesten hebben gezien en dergelijke dus ik geloof echt dat dit niet alleen in boeken en films kan, maar ook in het echte leven.
Wat ervaar jij tijdens het lezen?
Reeds bij het lezen van de samenvatting van het boek " DE WIJDE HEMEL" was ik meteen verkocht. Ik wist dat ik het boek in een zucht zou willen uitlezen! Maar tijdens de zoektocht naar het boek in de verschillende bibliotheken bij mij in de buurt kwam de teleurstelling naar boven. Geen enkel boek was immers nog beschikbaar. Toen dacht ik bij mezelf; 'dat begint al goed..' Uiteindelijk ben ik in de hoofdbibliotheek van Leuven terechtgekomen en zoals ik al hoopte, was “ De wijde hemel” niet uitgeleend .Eindelijk kon ik beginnen met de langverwachte lectuur van het boek.
Tijdens het lezen van dit mooi verhaal kom ik tot rust. Tegelijk brengt het boek heel wat emoties naar boven zowel positieve als negatieve:woede, verdriet, angst, rust, opluchting, blijdschap, geluk,..
Het is geweldig hoe een verhaal je kan aangrijpen en laten meevoelen. Hoewel het verhaal bij momenten wat langdradig is, heeft het mij op geen enkel punt gestoord en heb ik mij nooit verveeld. Hoe Alice Sebold bepaalde dingen omschrijft en vertelt, is buitengewoon aangrijpend, levendig en bij momenten enorm mooi. Ik zit nu bijna aan pagina 300 en kan niet wachten om te weten hoe dit, aangrijpend en mooi, verhaal eindigt.
Wat George Harvey betreft in het boek.
Ik denk dat de reden waarom Alice Sebold, bepaalde elementen omschreven heeft over het leven van Mr. Harvey is dat ze ons, de lezers, wil duidelijk maken vanwaar het schrikaanwekkend vreemde gedrag van Harvey komt , vanwaar die drang komt om meisjes en vrouwen pijn te doen, te verkrachten en achteraf op een gruwelijke manier te vermoorden.
Als kleine jongen of meisje zijn je ouders je grote voorbeeld. Dat was ook zo bij Mr. Harvey. Wanneer je als kleine jongen al meteen geconfronteerd wordt en zelf meewerkt aan een moord, schept dat bepaalde herinneringen en bepaalde vreemde gedachten. Ook de eigenaardige manier waarop hij zijn moeder is verloren, kunnen vreemde gedachten naar boven hebben gebracht bij Harvey.Maar ondanks de informatie die je krijgt over het verleden van George Harvey dan nog kan je zijn gruwelijke daden niet goedspreken.
Toch geloof ik ergens ook in de uitspraak van Alice Sebold wanneer ze zegt over moordenaars "het zijn geen beesten maar ook mensen en dat dat hen net zo angstaanjagend maakt". Elke mens heeft wel eens problemen en maakt wel eens grote fouten in zijn leven en ook al kan niets wat George Harvey heeft gedaan het goed maken, dan nog verdient elke mens het om genezen te worden en achteraf weer een kans te krijgen. Volgens mij heeft die man Harvey zware psychische problemen die ontstaan zijn uit een hoop frustraties, ongecontroleerde emoties, woede, wraak, verdriet,.. . Ook al heeft George Harvey verschrikkelijke dingen uitgehaald die hij noch niemand meer kan goed maken, dan nog blijft ook hij een mens, en elke mens verdient een tweede en misschien zelfs een derde kans op reintegratie in de samenleving. Nu hoor ik jullie al zeggen, en al die vermoorde meisjes dan? Verdienen die dan geen tweede of derde kans? Jawel, maar dan in hun eigen, mooie WIJDE HEMEL...
- Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
Beste lezers,
Ik denk dat Buckley dit zich helemaal niet inbeeldt. Ik denk dat hij Susie werkelijk ziet. Zijn ouders legden nooit goed uit waar Susie gebleven was. Als 5-jarig jongetje kan hij de dood moeilijk begrepen hebben, doordat zijn ouders dit nooit concreet uitlegden. Als klein kind kan je, je moeilijk zoiets inbeelden om u eigen te troosten, omdat je nog niet eens is uitgelegd waarom je verdrietig moet zijn. Buckley had geen troost nodig, gezien niemand hem ooit had gezegd waarom hij triestig had moeten zijn. Ik vind dat Buckley ‘s ouders niet goed omgaan met zowel hun eigen verdriet, als het uitleggen van verdriet. Vooral Abigail, Buckley ’s mama, zij vlucht gewoonweg de werkelijkheid door een relatie aan te gaan met inspecteur Len Fenerman en weg te vluchten naar Californië en daar een paar jaar alleen te leven. Dit is niet helpen. Buckley is een beetje door zijn moeder in de steek gelaten, maar ook zijn vader is in de steek gelaten, ze moeten elkaar helpen, maar Buckley mist een moederlijk figuur. Hij gaat dit terug vinden bij Susie ’s aanwezigheid. Dit is waarom ik denk dat Susie helemaal niet ingebeeld is, maar echt is en geen ingebeeld vriendje gelijk dat wij dat noemen.
Leuke dingen:
Het boek “De wijde hemel” heb ik meestal in mijn bed gelezen. In mijn kamer is het altijd rustig en daar kan ik mij ook het beste concentreren. Wanneer ik een boek in een lawaaierige ruimte lees word ik steeds afgeleid door dingen rond mij. Hierdoor kan ik mij niet concentreren en kom ik nooit verder dan 1 pagina.
Op een dag besloot ik mijn boek in bad te lezen, wat niet echt slim van mij was. Ik wist dat er toch niemand thuis was dus de kans dat iemand mij kon storen was heel klein. Eén ding was ik natuurlijk vergeten, mijn hond. Ik lag dus ontspannen te lezen tot op het moment mijn hond ineens komt binnengelopen en ik mijn boek uit schrik het bad bijna in heb laten vallen. Dat is spijtig genoeg niet het enige wat ik heb meegemaakt met mijn hond. Op een avond was ik het zo beu dat ik mijn boek uit woede op grond heb gegooid. De volgende avond wou ik mijn boek nemen en besefte ik dat hij er niet meer lag. Ik ben dus toen aan men ouders gaan vragen of zij die misschien ergens hadden weggelegd, maar zij wisten van niets. Na een tijdje zoeken heb ik mijn boek teruggevonden in de mand van mijn hond. Ik wist dus goed genoeg wie de dader van het verdwenen boek was.
Susie is in haar hemel omringd door dingen die haar rust en vrede brengen. Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?
Mijn hemel zou er uit zien als een tropisch eiland. Zon, zee en strand brengen mij tot rust. Op het eiland zou er zich een kinderparadijs bevinden. Dit kinderparadijs zou bestaan uit een grote speeltuin en zou alles wat kinderen maar kunnen wensen bevatten. In mijn hemel zou ik er voor zorgen dat alle kinderen gelukkig zijn en dat ze het geluk krijgen die ze niet meer op aarde hebben kunnen krijgen. In mijn hemel zou iedereen welkom zijn. Veel mensen rond mij heen zouden vrede brengen. Ik zou het liefst met alle mensen willen praten en naar hen luisteren. Ik zou hen willen helpen met de problemen die ze diep vanbinnen koesteren. Het liefst van al zou ik ze gelukkig willen maken. Als dat mij zou lukken zou ik zelf ook gelukkig zijn. Natuurlijk zou ik ook graag mijn familie ontmoeten die ik nooit heb gekend. Het is belangrijk om te weten wie de personen zijn waar je stilaan uit bent ontstaan.
Ik vind het niet verrassend dat er in Susie’s hemel geen sprake is van God. Onze ouders vertellen ons altijd dat God ervoor zorgt dat men na de dood naar de hemel gaat. Misschien dacht Susie daar anders over en bestond er voor haar geen God die dat allemaal deed. Een hemel moet iets zijn waar jij je goed in voelt en gelukkig bent. God moet daar niet bepaald bij horen als jij er zelf geen behoefte aan hebt.
Laatste woord
Ziezo, ik heb mijn boek uitgelezen. Het was nog eventjes doorlezen, maar ik ben er toch geraakt. Ik wou zo graag weten hoe het afliep. Ik vroeg me af of iedereen weer met elkaar kon opschieten, en of iedereen zich weer voor een groot stuk verbonden voelde met elkaar. Tijdens de laatste honderd pagina’s van het boek, sterft ook de grootmoeder. Het was de vrouw die de familie niet graag had, maar na Suzie’s dood veel meer werd gewaardeerd. Ze hielp en steunde de familie in heel het verwerkingsproces dat het gezin heeft moeten doorstaan door het verlies van hun geliefde dochter.
Suzie zegt op een moment, wat ik eigenlijk wel een mooie tekst vond, dat ze haar oma niet meteen zal zien in haar “wereld”, omdat ze nu in haar eigen “wereld” is, ver van hier. En als ze willen zullen elkaars paden kruisen. Ik vind dit een toffe opvatting, omdat je het gevoel krijgt, dat er leven na de dood is dat jij zelf bepaalt. De wereld waarnaar jij hebt verlangd en de wereld die aan jouw wensen voldoet. De nieuwe wereld, waar je vele kansen krijgt. Het nieuwe leven na de dood.
Het boek loopt goed af. Na vele triestige, maar hoopvolle momenten, staan ze voor een groot stuk weer sterker en beter geaard in het leven. Ze durven weer vooruit kijken zonder zich steeds weer om te draaien naar het verleden. Suzie neemt geen deel meer aan hun dagelijks leven, maar leeft eeuwig verder in hun hart en krijgt daar haar definitieve plaats.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
De keuze van Abigail vind ik aan één kant egoïstisch, maar aan de andere kant kan ik het wel begrijpen. De reden waarom ik het egoïstisch vind is omdat ik vind dat een moeder in moeilijke en emotionele tijden haar gezin moet steunen. Ik vind dat ze er samen doorheen moeten en dat niemand het gezin in de steek mag laten. Dit maakt het alleen maar erger en moeilijker voor de anderen. Het weggaan van Abigail is een egoïstische keuze, omdat ze eigenlijk alleen maar aan zichzelf denkt. Ze denkt alleen maar aan wat het beste voor haar is en niet voor haar kinderen of voor haar man. Sommige mensen hebben inderdaad even nood aan afzondering, maar dat is geen reden om uw gezin enkele jaren achter te laten en hen niet meer te bezoeken. In dergelijke periodes moet men het egoïsme beter achter zich houden.
Zoals ik al zei kan ik het aan één kant wel begrijpen. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om als moeder het verlies van een dochter te verwerken. De relatie tussen moeder en dochter is vaak beter dan die tussen vader en dochter. Deze uitspraak geldt in ieder geval wel in ons gezin. Natuurlijk is het soms beter om zich eventjes af te zonderen en de gedachten te verzetten. Als je het binnenin echt niet meer aankan is dat de beste optie om iets te verwerken. Natuurlijk kan dat verschillen van persoon tot persoon.
Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
Ik denk dat Buckley echt Susie kan zien. Veel mensen beweren dat kinderen veel fantasie hebben en dat ze vaak wel eens dingen uitvinden. In dit geval denk ik dat Buckley helemaal niet fantaseert en dat hij Susie met zijn eigen ogen kan zien. Het lijkt natuurlijk onwaarschijnlijk maar toch denk ik dat het echt zo is. Buckley is een slimme jongen en ik denk niet dat hij dit zomaar zou uitvinden. Kinderen zijn slimmer dan men denkt. Men mag ze zeker niet onderschatten.
Ik vind dat Buckleys ouders hem in het begin niet goed helpen door de moord op Susie te verzwijgen. Dit is helemaal niet verstandig, omdat Buckley dan blijft denken dat Susie terug komt terwijl dit nooit zal gebeuren. Ik vind dat je een kind van in het begin af aan duidelijk moet maken wat er gaande is. Als je iets verzwijgt maak je het alleen maar erger. Op één of andere manier komt hij de waarheid later toch te weten. Hij zal dan veel meer geschrokken zijn en zal zich bedrogen voelen door zijn ouders omdat ze hem er niets over hebben gezegd. Dit allemaal samen zorgt ervoor dat het kind nog een moeilijkere periode moet doorstaan terwijl men dit had kunnen vermijden.
Wat ervaar jij tijdens het lezen?
Ik vind het een heel ontroerend boek. Dit komt deels doordat we allemaal weten dat iedereen op een gegeven moment aan zijn einde komt. Ik denk dat iedereen zich wel eens afvraagt wat er met je gebeurt na de dood en hoe het daar eventueel zal uitzien. Dit wordt ook op bepaalde momenten uitgespeeld in het boek. Bijvoorbeeld: 'Ik wil u graag vertellen dat het hier prachtig is en dat ik voor eeuwig veilig ben, net als u ooit zult zijn. Maar in deze hemel speelt veiligheid geen rol, evenmin als, hoe aangenaam ook, de droge werkelijkheid.'
Langs de andere komt dit ook doordat we een groot deel van de gebeurtenissen door de ogen van Susie zien. Ze beschrijft de gevoelens van de andere personages heel precies. Anderzijds bevat het boek ook zeer grappige passages. Susie ziet dan vanuit haar hemel situaties die ze eigenlijk niet zou mogen zien of waarvan haar familie verwacht dat ze hen niet ziet. Een voorbeeld van zo een situatie is wanneer ze vaststelt dat haar famieleden stiekem naar haar kamer gaan en daar af en toe persoonlijke dingen van haar meenemen. Terwijl het onder de familie eigenlijk een goot taboe blijkt te zijn!
Wat ik ook zeer mooi vind aan het boek is dat je bij ieder familielid een andere manier van rouwen vaststelt. Haar moeder gooit zich volledig in de armen van onderzoeker Len Fenerman, terwijl haar vader de politie niet helemaal vertrouwt en dan maar besluit om zelf op zoek te gaan naar de moordenaar. Haar broertje is nog te klein om te beseffen da ze nooit meer terugkomt en Lindsay stort zich in een nieuwe relatie en probeert zich zo sterk mogelijk te houden.
- Susie is in haar hemel omringd door dingen die haar rust en vrede brengen. Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?
Ik vind het niet raar dat Susie geen God heeft in haar hemel, omdat God nooit echt daar moet zijn, om bijvoorbeeld dingen te regelen. Ieder bepaald zijn eigen hemel in Susie ’s verhaal. Waarom moet er dan nog een God zijn? Doorheen het verhaal spreken ze ook bijna niet over godsdienst behalve natuurlijk op haar begrafenis en de herdenkingsmis.
Mijn hemel zou er zoals die van Marine Grinnaert en Susie uitzien. Ik zou mijn vrienden, familie,… terugzien wanneer ik het wil. Ik zou feesten, genieten, tijd met iedereen of met mezelf doorbrengen of mensen ontmoeten en elkaars verhalen vertellen. Ook zou ik doen wat ik altijd had willen doen en nooit gedaan heb. Ik zou echter nooit terugspoelen naar de momenten die ik wil veranderen in mijn leven, want ik vind dat je het slechte achter je moet laten en verder er niet meer aan moet denken, maar plezier moet hebben. Mijn hemel zou natuurlijk mijn paradijs zijn.
Ook zou ik op aarde kunnen terugkeren zoals in Susie ’s hemel, om iedereen met wie ik leefde en wie na mij komt te kunnen zien leven en van het leven genieten. Natuurlijk ook om te zien hoe de wereld evolueert.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Ik vind Abigails keuze om haar familie te verlaten niet echt moedig. Voor haar was weggaan en alles achterlaten een manier van verwerken. Ze wou alles wat voor de dood van Susie gebeurd was vergeten. Daarom denk ik ook dat ze er geen goed aan heeft gedaan om haar man en kinderen zo achter te laten. Hun moeder of vrouw is er niet op het moment dat ze haar het meeste nodig hebben.
Een goed voorbeeld hiervan is wanneer Jack in het ziekenhuis ligt en zijn vrouw op dat moment bij Len Fenerman is in de kamer ernaast. Jack zat er toen volledig door en Abigail kon er op dat moment niet voor hem zijn. Ik vond dit heel schokkend, omdat ik vind dat je elkaar, zeker in deze situatie, moet helpen en ondersteunen.
Als kind reken je op je ouders en dan zeker in deze soort van situatie. Zo maakt ze het voor haar kinderen nog eens dubbel zo moeilijk, omdat ze die tegenslag dan ook nog moeten verwerken.
Abigail heeft voor de gemakkelijkste keuze gekozen, namelijk alles achter laten en zich af sluiten van alles wat voor én met de dood van Susie te maken heeft. Op die manier kan ze snel het verleden wissen en opnieuw beginnen.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Langs de ene kant vind ik het zeer egoïstisch van Abigail dat ze haar familie verlaat, maar langs de andere kant begrijp ik haar ook wel een beetje.
Ik vind het egoïstisch van haar omdat zij niet de enige is die veel verdriet heeft, de anderen vinden het ook zeer erg wat er met Susie gebeurd is. Dat ze haar familie verlaat brengt alleen nog meer verdriet te weeg bij de rest van de familie, het is een moeilijke tijd voor iedereen waar ze samen door zouden moeten komen. Abigail hoort haar gezin te steunen en mag niet alleen aan zichzelf denken!
Ik kan het ook wel begrijpen omdat de dood van een kind bij de moeder altijd harder aankomt dan bij de vader. De band tussen moeder en kind is vaak sterker dan de band tussen vader en kind, vooral omdat de moeder haar kind negen maanden in haar buik heeft gedragen. Voor Abigail is het dan waarschijnlijk ook veel moeilijker dan voor Jack, Buckley en Lindsey om Susie’s dood te verwerken. Abigail beseft misschien niet wat ze aanricht door haar gezin te verlaten omdat haar verdriet om Susie zo groot is.
Beste lezer,
Zoals ik al eerder vermeld heb, was het een hele klus om aan het boek te geraken. Het boek “ De Wijde Hemel” was immers enkel in de de hoofdbibliotheek van Leuven nog beschikbaar. Tot mijn grote opluchting kon mijn allerliefste Peter, die in de buurt van Leuven woont, hem gaan afhalen.. Toen ik eindelijk het boek in eigen handen kreeg, via mijn moeder die het was gaan halen bij mijn Peters, had ze een belangrijke boodschap van mijn Peter mee gekregen die ze aan mij moest over brengen. Blijkbaar had hij wel duizendmaal herhaald dat het boek de 16 februari binnen moin de bibliotheek van Leuven, en geen ander. Ook zei hij uitdrukkelijk dat het niet zomaar een gewone hemel was waar Susie in verbleef, maar dat het iets was tussen hemel en aarde.
Toen ze eindelijk klaar was met het brengen van die fameuze boodschap, kon het cruciaal moment beginnen waar ik zolang op wachtte.
Een paar dagen nadat ik aan het mooie boek begonnen was, ben ik ziek gevallen. Ik kreeg tot mijn grote spijt te horen dat ik een hele week thuis moest blijven. Stel je voor, een hele week!
Ik verveel mij meestal kapot als ik zolang thuis moet blijven , dus was ik al in volle depressie aan het zoeken hoe ik mij in hemelsnaam zou kunnen bezighouden tijdens die 'leuke week' die ik tegemoet ging. En toen stond ze daar, zo gewoon, op mijn nachtkastje. Precies zo hemels naar mij te lachen, DE WIJDE HEMEL.
En zo ben ik, zonder mij een minuut te vervelen aan het einde van mijn ziekteverlof geraakt.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Abigail, de moeder van Susie, haar broer en zus, en de vrouw van Jack Salmon, de vader.
Ik vind het vreemd dat ze haar familie verlaat, in zo een situaties waar de dochter vermoord wordt en de rouwproces nog niet achter de rug is, verwacht je toch eerder dat de familie bij elkaar blijft en er sterker uit probeert te komen.
Maar hier ligt het blijkbaar anders. Abigail pakt beetje bij beetje afstand van iedereen. Ze begint een affaire met Len Fenerman de rechercheur die hen helpt bij het oplossen van de moord op hun dochter. Ze zet elke keer weer een soort masker op, dus ze is niet wie ze echt is.
Je kan het hele gebeuren eigenlijk vanuit twee standpunten bekijken.
Ze verlaat haar familie om zo de dood van haar oudste dochter beter te kunnen verwerken en omdat ze misschien nog steeds schuldgevoelens heeft van het feit dat ze in de eerste plaats moeilijk zwanger kon worden van haar, en ze beseft dat ze er nu echt niet meer is.
Ofwel loopt ze weg, weg van haar problemen, weg van haar familie en laat ze haar familie alleen achter in dit grote rouwproces. Hoe kan ze dit doen, hoe durft ze dit te doen?
. Ik vind het verrassend dat ze weggaat, maar als het dat is wat zij nodig heeft om te rouwen, om over de dood van haar dochter heen te komen, om terug de oude moeder van een paar jaar geleden te zijn om te beseffen dat dit de familie en het leven is waarmee ze oud wil worden, dan vind ik dat ze dat moet doen. Iedereen heeft het recht om te rouwen op zijn eigen manier. Nu ben ik nog niet aan het einde van het boek geraakt, maar ik hoop ten zeerste dat Abigail terug naar haar familie gaat want ze hebben haar nodig.
Waarom vertelt de auteur ons ook dingen over de jeugd van Mr. Harvey en herinneringen aan zijn moeder? Vind je dat Alice Sebold op die manier de wrede moordenaar meer tot mens maakt?
Alice Sebold vertelt ook dingen uit de jeugd van Mr. Harvey, om een verklaring te geven voor zijn raar gedrag en zijn nood aan moord en verkrachting. Hij leerde stelen van zijn moeder (van jongs af aan) . Zijn vader bracht geen tijd door met hem en was altijd kwaad en agressief.
Ook de moord die de mama van Mr. Harvey pleegde, was een voorbeeld voor hem. Wel een slecht voorbeeld. Mr. Harvey kreeg nooit een goede opvoeding.
Alice Sebold wilden in dit verhaal ook laten blijken dat in de meeste gevallen de moordenaar moordt vanwege een slechte opvoeding of omdat de moordenaar nooit een echt voorbeeld kreeg. Ze wil duidelijk laten zien dat Mr. Harvey ook maar een mens is en dat hij nooit iets anders kende dan misdaad. Hoe kan hij dan weten wat het juiste is? Voor hem is dat het juiste.
Mr. Harvey is ook een eenzame persoon, zonder vrouw in zijn leven, dit beïnvloedt ook veel in zijn leven.
Ik denk eerlijk gezegd ook dat sommige moordenaars enkel mensen zijn, maar niet allemaal. Sommigen hebben volgens mij echt een mentaal probleem en die mensen zouden opgesloten moeten worden, maar mensen die heel hun leven niets anders gekend hebben zouden gevolgd moeten worden. Natuurlijk kan niemand dat voor iedere persoon 100% zeker weten.
Waarom vertelt de auteur ons ook dingen over de jeugd van Mr. Harvey en herinneringen aan zijn moeder? Vind je dat de auteur op die manier de wrede moordenaar meer tot mens maakt en ga je akkoord met haar uitspraak?
Alice Sebold vertelt over de jeugd van meneer Harvey, omdat het hem zo weer meer tot mens maakt. Ze wil het verhaal niet alleen vanuit het standpunt van Susie bespreken, maar ook vanuit het standpunt van meneer Harvey. Ze vertelt over de gruwelijk situaties die hij samen met zijn moeder heeft meegemaakt. Als kleine jongen moest hij al meehelpen met een moord. Dit is waarschijnlijk ook de reden waarom hij later zo wreed en gruwelijk omgaat met zijn slachtoffers. Hij heeft als kind nooit het goede voorbeeld gekregen, waardoor hij later onmogelijk nog in de gewone maatschappij kan leven. Op deze manier laat ze zien dat eender welk persoon eigenlijk diep vanbinnen een wrede, koele moordenaar kan zijn.
Ik ga akkoord met de uitspraak dat moordenaars geen beesten zijn maar ook mensen. Ik denk dat moordenaars vaak psychologische problemen hebben, maar daardoor zijn ze nog geen beesten. Dat moordenaars ook maar mensen zijn, maakt het wel een stuk wreder. Aan hun uiterlijk herken je natuurlijk geen moordenaar. Maar vanbinnen hebben ze gedachten die nooit in een gezonde, normale mens zou opkomen. Dit feit komt ook heel duidelijk naar voor in het boek. Harvey is een buur als een ander en men vindt maar geen bewijzen tegen deze gruwelijke man.
Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
Wanneer Abigail en Jack het nieuws krijgen te horen dat Susie vermoord is houden ze dit nieuws voor zich. Wanneer Buckley vraagt waar Susie is krijgt hij altijd een vaag antwoord of snijden Jack en Abigail een ander onderwerp aan om hem niet te moeten vertellen dat zijn grote zus vermoord is en de politie alleen haar arm heeft teruggevonden. Ik denk dus dat Buckley Susie echt kan zien omdat hij niet weet dat Susie vermoord is en denkt dat Susie elk moment kan thuiskomen.
Ik vind het niet fair van Jack en Abigail om de moord op Susie te verzwijgen voor Buckley, ik vind dat ze het hem meteen hadden moeten vertellen als hij erachter vroeg in plaats van altijd over iets anders te beginnen. Buckley moet toch ook de kans krijgen om zijn verdriet te verwerken?
Ik kan begrijpen dat ze Buckley nog te jong vinden om hem zoiets gruwelijks te vertellen, maar hij komt er sowieso toch achter als hij merkt dat zijn grote zus niet meer thuiskomt en dat is voor Buckley nog pijnlijker dan als zijn ouders het hem meteen hadden gezegd. Abigail en Jack zouden niet alleen aan zichzelf mogen denken, maar zouden in de eerste plaats aan hun kinderen moeten denken omdat het voor hen veel moeilijker is om te begrijpen wat er gebeurd is!
Wat ervaar ik tijdens het lezen?
In het begin, toen we een boek moesten uitkiezen kon ik niet echt kiezen. Gelukkig hebben enkele vrienden mij De wijde hemel van Alice Sebold aangeraden. Ik ben erg enthousiast beginnen lezen in het boek en de eerste pagina's waren zo spannend dat ik moeite had om te stoppen met lezen. Na een twintigtal bladzijden begon mijn enthousiasme al te dalen, het verhaal begon een beetje langdradig te worden en om eerlijk te zijn ben ik in slaap gevallen met het boek nog open. Ik heb echt heel veel moeite gehad om het boek uit te lezen, want in het begin dacht ik dat het boek helemaal mijn genre was, ik hou namelijk wel van thrillers en detectiveverhalen, maar in dit boek schreef de auteur veel te veel details en liep het verhaal precies niet vooruit. Ik vind het dus niet echt een aanrader voor de mensen die zoals mij, van veel actie houden. Ik vind het wel origineel van de schrijver om een meisje te laten vertellen vanuit de hemel, want zo kom je wel heel veel te weten, maar te veel van het goede is ook niet goed vind ik.
Groetjes Mélodie
Hallo beste lezers,
Toen ik met de auto op weg was naar Oostende, ben ik voor het eerst in mijn boek beginnen lezen. Ik was zeer benieuwd en enthousiast om te beginnen, omdat ik het onderwerp ‘verkrachting’ een tegelijkertijd zeer angstaanjagend en interessant thema vond. Ik was zeer nieuwsgierig en ik kon niet wachten om te beginnen met bladeren. Toen ik me op pagina 12 bevond, begon ik al kippenvel te krijgen. Het was afschuwelijk om te lezen hoe Mr. Harvey Susie naar zijn ‘ hutje ‘ lokte en hoe hij haar probeerde te overtuigen om te blijven. Ik vond het echt spannend, vooral toen hij voor de ingang stond en zei : , Zet dat maar uit je hoofd, dat je weggaat’. Ik begon me in te beelden dat ik me in Susies situatie bevond. Alice Sebold heeft het verhaal zo realistisch gemaakt en de verschillende gebeurtenissen zo goed beschreven, dat je heel gemakkelijk met het hoofdpersonage meevoelt. Ik vond het boek van de ene kant geweldig om te lezen, omdat het zo aangrijpend en spannend was, maar aan de andere kant kreeg ik er zo’n ongemakkelijk gevoel bij. De vraag ‘ Wat als mij ook zoiets overkomt? ‘ kwam steeds weer in me op. Ik denk dat het dus voor iedereen duidelijk is dat alleen in Oostende rondlopen niet echt hetgeen was dat ik wou doen, nadat ik in dit boek was beginnen lezen. Dit stukje uit het verhaal heeft me laten inzien hoe gevaarlijk het wel niet kan zijn om ’s avonds alleen rond te lopen. Het begin van het boek gaf me heel veel zin om verder te lezen, omdat ik het echt boeiend vond, maar tegelijkertijd had ik er zo’n naar gevoel bij dat me zin gaf om het boek weg te leggen.
Hallo beste lezers,
Ik vind Abigails keuze heel onverantwoordelijk en egoïstisch. Ze probeert haar problemen te ontvluchten en uit de werkelijkheid te ontsnappen. Ze laat hierdoor haar hele familie in de steek. In periodes van verdriet en ongeluk moet je elkaar steunen en er voor elkaar zijn. Op zo’n momenten heb je je familie nodig en moet je bij hen de nodige troost kunnen vinden. Ik vind Abigails gedrag onbegrijpelijk. Sommigen onder jullie kunnen misschien zeggen dat jullie haar beslissing van de ene kant kunnen begrijpen, maar ik kan dat niet. Misschien komt dit, omdat mijn ouders pas een jaar gescheiden zijn en mijn moeder, ik en mijn broers ook iets gelijkaardigs heeft aangedaan. Ik vind dat Abigail handelt uit pure egoïsme. Haar hele familie heeft het moeilijk, maar ze vertrekt en denkt enkel aan zichzelf en aan haar eigen verdriet. De vader van Susie bijvoorbeeld, heeft het even moeilijk als Abigail, maar hij neemt tenminste zijn verantwoordelijkheid op. Hij doet misschien niet altijd het juiste, maar hij is er tenminste wanneer zijn familie hem nodig heeft. Hij blijft bij Lindsay en bij Buckley, zelfs al is hij vanbinnen ook gebroken. Abigail is laf en vertrekt zonder enige schaamte naar Los Angeles. Buiten het feit dat Abigail vertrekt en iedereen achterlaat, is ze ook nog zo stom om vreemd te gaan met Len Fennerman en bovendien te denken dat dat haar gaat helpen om haar problemen te ontvluchten. Wanneer haar man 10 jaar later een hartaanval krijgt, is het pas op dat moment dat ze terugkeert. Ik vind Abigail een laffe, onverantwoordelijke en slechte moeder.
Hallo beste lezers,
Ik vind het vrij logisch dat er geen God bestaat in Susies hemel. Ze is op zo’n gruwelijke manier gestorven, dat ik in haar plaats gewoon zou denken dat God niet eens bestaat. In haar hemel bevinden zich dingen die haar rust brengen en die een betekenis voor haar hebben. Ik denk niet dat God in haar leven op aarde enige betekenis had, waardoor Hij zich ook niet in haar hemel bevindt. In mijn hemel zou er zich eveneens geen God bevinden, want ik geloof niet dat er zoiets bestaat als een God. Toch denk ik dat mijn hemel er een beetje anders zou uitzien dan dat van Susie. Ik vind haar hemel een beetje te rustig en te anders dan op de aarde zelf. In mijn hemel zou ik gewoon willen verder leven op een plaats dat lijkt op de aarde. Ik zou de dingen willen doen, waarvoor ik op aarde niet genoeg tijd had. Alle mensen waarvan ik hield en die ook gestorven zijn, zouden allemaal aanwezig zijn. In Susies hemel bijvoorbeeld is dat niet zo. Wanneer haar omda sterft, is haar oma niet direct aanwezig in haar hemel. Haar oma bevindt zich eerst in haar eigen hemel. Op zich is dat wel een mooi beeld,omdat iedereen zijn eigen perfecte hemel heeft, maar in mijn hemel zou ik geen jaren moeten wachten om de personen terug te zien waarvan ik hou. Mijn hemel zou juist één grote hemel zijn waarin iedereen zijn eigen hemel en geluk in kan terugvinden. Ik zou van elke dag het beste maken en ik zou geduldig wachten op het moment dat ik al de mensen die ik op aarde heb achtergelaten terug zie.
Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
De ouders van Susie, Lindsey en Buckley geven mij het gevoel dat ze zelf nog altijd niet kunnen geloven wat er met hun oudste dochter is gebeurd. Zij zelf hebben het moeilijk om het te verwerken en projecteren dat dan ook op hun kinderen. Jack en Abigail, de ouders van Susie en haar broer en zus, zien niet dat hun kinderen ook hulp nodig hebben en beginnen zich meer en meer af te zonderen van iedereen. Lindsey bijvoorbeeld neemt haar nieuwe rol als grote zus heel erg serieus op en vindt dat ze meer verantwoordelijkheid moet hebben ten opzichte van haar kleine broer. Buckley, die maar amper vijf jaar oud is, begrijpt niet goed waarom zijn grootste zus niet thuis komt en krijgt niet veel informatie van zijn ouders over het verdwijnen van Susie. Volgens mij ziet hij niet echt Susie want Susie zelf, vanuit de hemel, kan zich niet herinneren dat ze bij hem langs is geweest, in tegendeel, ze probeert Buckley zoveel mogelijk te mijden aangezien hij nog zo jong is en hij het niet echt goed begrijpt. Buckley probeert zijn grote zus weer bij hem te hebben door haar zich voor te stellen en door over haar te dromen. Daarmee weet hij vaak niet meer of het nu werkelijkheid was of gewoon een droom.
Groetjes Mélodie
Hallo beste lezers,
Susie probeert op elke mogenlijke manier contact te maken met de tastbare wereld. Soms lukt haar dat en laat ze een beeld van zichzelf tevoorschijnkomen op een of ander voorwerp, dat na enkele seconden weer verdwijnt. Het is haar zelfs eens gelukt om een lichaam te bezitten en zich zo een dag op aarde te kunnen bevinden. Ze probeert enerzijds contact te maken met de wereld, uit eigen belang, omdat ze spijt heeft dat ze sommige dingen in haar leven niet heeft kunnen realiseren en uitbouwen zoals haar relatie met Ray Sighs en anderzijds omdat ze gefrustreerd is dat haar familie zoveel verdriet heeft en van elkaar vervreemdt. Ze is bang dat haar familie het verlies niet aankan en dat ze domme dingen gaan doen. Ze probeert dan contact te maken om hun verdriet te verminderen en ze duidelijk te maken dat ze nu veilig is. Wanneer Susies vader bijvoorbeeld de flessen, waarin zijn miniatuur boten zich bevonden, uit woede op de grond gooide, kon hij tijdens enkele seconden Susies beeld in de glasscherven zien. Op dezelfde manier komt ze ook is in contact met Buckley, omdat ze toen heel hard aan hem aan het denken was. Tenslotte gaat Susie ook eens Ruths lichaam bezitten om zo in contact te komen met Ray Sighs. Ruth krijgt een soort aanval en valt flauw. Wanneer ze wakker wordt is het Ruth niet meer, maar is het de geest van Susie dat zich in het lichaam van Ruth bevindt. Ray is in het diepste van zijn hart nog steeds verliefd op Susie. Hij merkt direct op dat het Susie is en hij kust en vrijt met haar. Spijtig genoeg voor Susie, duurt dit proces maar een korte tijd. Op het einde van de dag moet Susies geest terugkeren naar haar hemel.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
De keuze die Abigail, de moeder van Susie, Lindsey en Buckley, is langs de ene kant wel begrijpelijk maar langs de andere kant ook erg vreemd. Sinds de moord vervreemden de familieleden van elkaar, vooral Jack en Abigail, de ouders van Susie. Ze slapen niet meer samen en proberen zo weinig mogelijk in dezelfde ruimte te moeten zitten. Na enige tijd begint ze gevoelens te krijgen voor Len Fennerman, de rechercheur die de moord op Susie tracht op te lossen. Ze hebben een affaire, maar Abigail kan het niet lang aan om altijd te moeten liegen en doen alsof. Volgens mij verlaat ze haar familie daarom, maar ook om haar oudste dochters sterfte beter te kunnen verwerken. Ik vind het ook een vreemde keuze omdat ze dan haar twee andere kinderen verlaat en haar man, dus dat zijn nog meer verliezen die ze moet verwerken. Gedurende vier jaar dat ze weg was, hadden ze amper contact en had haar familie haar meer dan ooit te voren nodig. Gelukkig merkt ze na een hartinfarct van Jack dat ze echt van hem houdt en gaat ze weer bij haar gezinnetje wonen. Moest zoiets ergs in mijn familie gebeuren zou ik waarschijnlijk ook weglopen om al die gezichten vol medelijden niet meer te hoeven aanzien.
Groetjes Mélodie
Eerste indruk
Toen ik moest kiezen welke boek ik moest lezen wachtte ik een beetje langer als de rest van de klas om een boek uit te kiezen. Na twee weken dat onze leerkracht Nederlands ons de opdracht had opgegeven, begon ik te vragen aan de klas welke boeken zij hadden gekozen en of ze er al in gelezen hadden. Ik had alleen nog maar commentaar gehoord van het boek ‘De wijde hemel’ en het boek sprak mij heel erg aan. Een klasgenoot had me gezegd dat het boek al vanaf het begin uitnodigd om verder te lezen en daar had hij zeker gelijk in. Op het moment dat ik het boek had gekregen van een klasgenoot had ik direct al zin om erin te lezen. Eens als ik thuis was, was ik op mijn bed gaan liggen en was ik beginnen lezen. Ik had mijn pyjama aangetrokken zodat ik mij zeer comfortabel zou voelen bij het lezen. Ik was op mijn bed gaan zitten en begon te lezen. De eerste dertig pagina’s had ik zeer snel gelezen, meer eens als ik de dertig pagina’s gepasseerd was begon ik al moe te worden en vielen mijn ogen zomaar dicht. Zonder dat ik het wist was ik in slaap gevallen. Ik was om drie uur ’s morgens wakker geworden en ik had mijn boek gebruikt als hoofdkussen. Ik had er per ongeluk een beetje op gekwijld, gelukkig was de kaft van het boek geplastificieerd. Nu denken jullie waarschijnlijk dat mijn eerste indruk zeer slecht was maar integendeel dit was het eerste boek die ik gelezen had dat me vanaf het begin boeidde.
Groetjes Sara
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Beste lezers
Ik vind het een zeer slechte keuze en ik snap het helemaal niet. Het is natuurlijker gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ze zoekt naar troost, maar zoekt die op de verkeerde manier. Ze vlucht haar man, haar kinderen en zelfs haar huis.
Het is spijtig dat ze deze keuzen maakt, want terwijl zij fouten maakt, zoals haar man bedriegen met de inspecteur die het onderzoekt leidt, wordt haar man sterker. Ze zou haar troost bij hem moeten zoeken in plaats van bij Len Fenerman.
Ik vind het ook spijtig dat ze naar Californië vertrekt. Het is misschien om haar verdriet te verwerken en een beetje alleen te zijn om na te denken, maar ze is volwassen en heeft verplichtingen. Abigail kan de werkelijkheid niet zomaar ontkennen. Het is spijtig dat ze dat toch doet.
Maar uiteindelijk beseft ze dat ze terug moet komen en moet blijven. Zowel voor haar eigen als voor haar familie en dat ze niet moedig was. Ze beseft ook dat zij niet diegene was die sterk was (zoals ze altijd dacht), maar dat het haar man was. Dat zij altijd de zwakke was geweest en dat haar manier van verwerken niet klopte. Beter te laat dan nooit. Daarom vind ik dat ze een tweede kans kan krijgen zoals ze in het boek krijgt.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Vele mensen beweren dat er niets erger is dan een kind te verliezen en daaraan twijfel ik zeker niet. Ik begrijp zeer goed dat Abigail tijd nodig heeft om de dood van haar dochter te verwerken, dat ze zich vragen stelt over haar leven en over hoe dat ze verder moet. Maar daarom moet je, je familie niet verlaten. Ik vind haar keuze toch een beetje egoïstisch.
Iedereen voelt verdriet in zich en als ze samen zouden zijn, zouden ze sterker staan tegenover het verlies van Susie. Maar als moeder en vrouw beslist Abigail te vluchten. Ze verlaat haar familie op het ogenblik dat ze elkaar het meest nodig hebben.
Ik vond het al zeer teleurstellend toen ik las dat Abigail een relatie had met Len Fenerman, maar toen ik las dat ze haar gezin achterliet vond ik dat onvoorstelbaar.
Ik weet niet of ik mijn moeder zou kunnen vergeven als ze mij vier jaar lang in de steek zou hebben gelaten. Het is moeilijk om verder te leven als je iemand dierbaar hebt verloren maar ze heeft nog een man die van haar houdt en 2 kinderen aan wie zij liefde moet geven. Ze denkt alleen maar aan haar verdriet en niet aan die van haar gezin. Ze laat haar gezin achter en deze beslissingen kan ik niet begrijpen.
Ik weet niet of het vaak gebeurt dat mensen nachtmerries hebben als ze een boek aan het lezen zijn of hebben gelezen maar mij overkomt het vaak. Het boek de wijde hemel zorgde ook voor één van hen.
Ik las het boek het meest s’ avonds voor ik ging slapen, en dat was blijkbaar geen goed idee, want de moord van Susie Salmon bleef mijn gedachten hanteren. Mijn fobie is om verkracht te worden. Net zoals het Susie Salmon is overkomen. Misschien lees ik ook daarom zo graag boeken over moorden en verkrachtingen. De gruwelijke details die in die boeken voorkomen maken mij bang en daar hou ik erg veel van.
De avond dat ik aan mijn boek begon, las ik de 50 eerste pagina’s razend snel door. Het is in het begin van het verhaal dat Susie vertelt hoe dat ze verkracht en vermoordt werd.
Toen ik de lichten uit deed en ging slapen was ik de volgende morgen blij om mijn wekker te horen. Ik was midden in een nachtmerrie. Wat Susie had beleefd overkwam mij nu ook.
Ik denk dat het ook één van de enige keren is dat ik blij was om mijn wekker te horen. Of hij mij verder vermoordt zou hebben weet ik nog steeds niet. Ik heb die nachtmerrie maar één keer gedaan, normaal komen die bij mij vaker terug. In de lagere school maakte ik al nachtmerries over de horror boeken die ik las of films die ik zag, en blijkbaar gaat dat ook zo blijven want na zes jaar overkomt het mij nog steeds. De wijde hemel is een mooi verhaal vol liefde maar toch bracht het mij een gruwelijke droom.
Beste lezers,
Ik denk dat Alice Sebold ons een beetje meer heeft laten weten over het verleden van Mr. Harvey, zodat we hem op een andere manier zouden bekijken. Niet enkel als een wrede moordenaar, maar dus ook als een mens. Mr. Harvey heeft in zijn jeugd ook vreselijke dingen meegemaakt. Ze geeft ons een beetje een ander beeld weer van Mr. Harvey. Ik denk wel dat Alice gelijkt heeft wanneer ze zegt dat moordenaars geen beesten zijn, maar wel mensen. Het zijn inderdaad mensen, maar wel heel psychisch gestoorde mensen. Natuurlijk is het feit dat hij vroeger een ongelukkig leven had geen geldige reden om zijn daden goed te praten, maar het is wel een soort verklaring voor zijn vreemde gedrag. Hij werd al vanaf zijn jongste jaren met moord en misdaad geconfronteerd. Zijn moeder is zelfs voor zijn eigen ogen vermoord. Ik denk dat die gebeurtenissen Mr. Harvey hebben getraumatiseerd, waardoor hij niet eens weet hoe hij zich anders zou moeten gedragen. Mr. Harvey was niet iemand bestemd om moordenaar te worden. Hij heeft een bepaalde opvoeding gekregen en hij heeft dingen meegemaakt die hem de persoon hebben gemaakt die hij nu is. Jack probeert zijn schuldgevoel te verwerken door zich op te sluiten en zich te focussen op het vinden van de moordenaar van Susie. Hij is erdoor geobsedeerd en houdt zelfs een soort dagboek bij, waarin hij al zijn bevindingen opschrijft. In het begin probeert Lindsay er zo weinig mogenlijk over te praten. Ze is gefrustreerd en ongelukkig, maar ze wil het niet laten zien. Ze haat het wanneer mensen medelijden tonen. Na een tijd beslist ze haar vader te helpen met zijn zoektocht en belandt ze zo in het huis van Mr. Harvey. Ik denk dat dat Lindsay haar manier is om haar schuldgevoel te verwerken. Ze wil de moordenaar van haar zus vinden en ze probeert zich tegelijkertijd zo sterk mogenlijk te houden. Abigail is net zoals Lindsay in het begin, maar wel een beetje overdrevener. Ze wilt er zo min mogenlijk over praten en ze probeert het onderwerp te vermijden. Ze wilt haar problemen ontvluchten en hoopt dat het allemaal snel voorbij zal zijn. Ze beslist zelfs naar Los Angeles te vertrekken, zodat ze niets meer te maken heeft met Susies zaak en er niet meer mee gelinkt wordt. Len Fennerman voelt zich schuldig, omdat hij geen aanwijzingen meer vindt die hem op het weg zouden brengen om Susies moordenaar te vinden. Hij voelt zich schuldig omdat hij niets kan doen. Hij houdt de foto’s van de slachtoffers bij waarvan de zaak niet opgelost is en schrijft iets op de achterkant. Mr Harvey heeft gewoon geen schuldgevoelens. Hij houdt van ieder slachtoffer een welbepaald voorwerp bij, dat voor hem een soort souvenir is en hij doet niets liever dan over de verkrachting van zijn slachtoffers te dromen.
Susie’s vader, moeder, oudere zus, jonger broertje en oma reageren elk op hun manier op de verkrachting en dood van Susie. Bespreek aan de hand van concrete elementen uit het boek hoe ze dat doen.
De afwezigheid van Susie heeft voor veel veranderingen gezorgd in de familie. Het drijft haar ouders uit elkaar waardoor haar moeder, Abigails, haar man bedriegt met de inspecteur die bezig is met de zaak van Susie en uiteindelijk wegvlucht en haar familie in de steek laat. Terwijl haar moeder slechte keuzes maakt, gaat haar papa de moordenaar achterna. Sussie’s zus, Lindsey, durft niet meer in de spiegel te kijken, maar toch probeert ze door te gaan met haar leven. Haar kleine broer, Buckley, mist haar enorm en weet niet hoe hij om moet gaan met het verlies van zijn zus. Hij is compleet in de war en weet niet goed wat er gebeurt. Als ik mijn zus zou verliezen zou ik in het begin heel triestig zijn, toch zal de tijd het verdriet grotendeels helen. Maar ik zou niet het niet toe laten om heel mijn leven in de war te sturen. Slechte dingen gebeuren wel eens, maar dan moet je je sterk houden en op je tanden bijten. Zo’n gedrag heeft Lindsey vind ik, ze is volgens mij de beste die reageert op Susie’s dood.
Leesbelevenis
Toen ik zag hoeveel pagina’s het boek telde was ik wat geschrokken maar ik heb helemaal geen spijt meer dat ik dat boek heb gekozen. Het is een heel meeslepend verhaal dat me echt heeft getroffen. Ik had nog nooit zo’n dergelijk boek gelezen dat me echt heeft laten nadenken over hoe hard het leven soms kan zijn. Je ziet hoe de omgeving van Susie verandert en reageert op haar dood. Als je de krant eens openslaat en je ontdekt hoeveel kinderen vermist zijn denk je er niet over na, maar na het lezen van dit boek vind ik het toch angstaanjagend hoeveel families zo’n moment beleven. Een kind verliezen is het ergste wat een familie kan overkomen en dit wordt in het boek expliciet beschreven. Wat ik jammer vond is dat je te vroeg weet in het verhaal wie Susie heeft vermoord, ik had het beter gevonden als je dat aan het einde zou weten want het had voor meer spanning kunnen zorgen. Maar het standpunt waaruit Susie het verhaal vertelt, vanuit “ de hemel”, vind ik gewoon geniaal. Het moet wel hard voor haar zijn hoe ze de mensen rond haar ziet evolueren of ondergaan en niks kan doen om hen te helpen.
Beste lezer,
Hier is mijn mening over hoe mijn hemel er zal uitzien als mijn tijd is gekomen (hoewel ik denk dat je niet helemaal zelf kan bepalen over hoe je leven er zal uitzien na je dood). Toch hoop ik dat hij er ongeveer zo zal uitzien; Boven alles, boven de aarde, boven de wolken, ergens op een plaats in ons heelal. Ik zou er tot rust kunnen komen, en genieten van alle dingen die mijn hemel te bieden heeft. Ik zou er dan alle mensen willen ontmoeten die mij dierbaar zijn en die ik op vroege leeftijd verloren ben. Het zou een soort van paradijs zijn waar iedereen gelukkig is, ieder op zijn eigen manier onder oordeel of beoordeling door anderen. Waar je zoals in het gewone leven rustig een babbel kunt slaan met een wijze man of vrouw. Een plaats waar je ondanks je dood toch nieuwe dingen bijleert, wijze dingen.
Ook zou ik net zoals Susie af en toe willen terugkeren en kijken naar mijn familie en liefdevolle naasten, naar de mensen om wie ik geef. Ik zou een soort van beschermengel zijn voor de mensen die mij nodig hebben.Ik zou er zijn om hen te waarschuwen voor het slechte dat hen tegemoet komt.
Het zou een prachtige plaats zijn met alle dingen die de wereld voor mij verloren was; vogels in alle kleuren, alle dieren de je je maar kan voorstellen,..
Ergens verbaast het me absoluut niet dat in Susie´s hemel er geen God is. Volgens mij hangt het af van het feit of je al dan niet gelooft en in wie je gelooft. Als je in God gelooft zal er een God zijn, als je in iets gelooft zal dat 'iets' er zijn, als je in niks gelooft zal er niks zijn.
Ikzelf ben gelovig, of het nu God is of iets anders weet ik niet. Maar ik geloof in het goede dat boven mij hangt, en vraag er de kracht en moed aan als ik het even niet meer zie zitten.
Ik hoop ten zeerste dat in mijn hemel, dat 'iets' waar ik in geloof er zal zijn zodat ik het kan bedanken voor de moed en de kracht die het mij gegeven heeft in mijn levensjaren.
Ik wil graag zeggen dat ik enorm blij ben dat ik het boek DE WIJDE HEMEL gekozen heb om te lezen. Het bracht me tot rust en tot nadenken. Het is zeker een aanrader voor mensen die nieuwsgierig zijn naar hoe anderen de hemel en het 'leven' achteraf zien.
Ja, ik ben het weer Ayoub
Nu ik wat meer heb gelezen in mijn boek, kan ik wat meer vertellen. Mijn nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ik steeds verder lees. Het verhaal is zo goed geschreven dat ik me er in kan inleven. Laten we het eventjes over de inhoud hebben.
Het verhaal gaat over Sussie, een 14-jarig meisje dat eerst wordt misbruikt en dan vermoord wordt. Nadat ze vermoord is geweest belandt ze in de ''voor hemel''. De inspecteur Len Fenerman ( hij speelt later nog een belangerijke rol) doet onderzoek naar de moordenaar maar krijgt geen aanknopingspunten. De vader van Sussie wordt daarvan echt depressief en gaat zelf op onderzoek uit. Haar kleine zus, Lindsey, heeft het erg zwaar met het overlijden van Sussie, maar probeert toch verder te leven. Ook haar kleine broer, Buckley, weet niet hoe reageren op het feit dat zijn zus niet meer thuiskomt. Haar moeder, Abigail, kan echt niet omgaan met het verlies van haar dochter. Het gedrag van haar man kan ze ook niet meer verdragen en daarom neemt ze de beslissing om haar familie achter te laten. In het boek vertelt Sussie vanuit de ''voor hemel'' wat er gebeurt met haar familie, haar vrienden en zelfs met haar moordenaar na haar dood.
Ik ga jullie moeten laten, omdat ik terug in mijn boek ga ''springen'' om verder te lezen.
Groetjes Ayoub.
Hallo iedereen,
zoals beloofd ben ik terug met meer details over het boek.
-Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten?
Ik vind dat onvergeeflijk. Ze laat haar familie vallen op een slecht moment. Iedereen heeft het moeilijk met Sussies moord, in deze situatie zouden ze elkaar moeten ondersteunen. Het ergste is dat ze haar familie laat vallen voor Len Fenerman, de inspecteur die bezig was met het onderzoek. Ze is zeer egoïstisch omdat ze alleen aan zichzelf denkt.
-kan je dat begrijpen?
Neen, ik begrijp het zeker niet. Ze is moeder van twee kinderen waarvan één nog zeer jong is. Op zo'n moment zou ze aanwezig moeten zijn voor haar kinderen en ze helpen om beter om te gaan met Sussies dood. Ik denk dat de echte reden waarom ze weg was, is dat ze van de problemen wou vluchten. Ze heeft de kracht niet om de werkelijkheid onder ogen te zien. Ze denkt dat vluchten haar kan helpen om het gemis te verwerken.
-Bespreek volgende uitspraak: Susie's hemel lijkt uit verschillende stappen te bestaan. Om naar een volgend niveau te gaan moet ze loskomen van wat er op aarde gebeurt.
Nadat Sussie vermoord is, belandt ze in de ‘voor’ hemel. Vanuit die voorhemel ziet ze wat er op aarde gebeurt. Terwijl je leest, kom je heel wat te weten over haar gezin en over haar vrienden. Hun leven verandert drastisch na haar overlijden. Sussie kan het niet laten om hun leven te blijven volgen. Ze doet er zelfs alles voor om de liefde van haar leven nog een keer te kunnen kussen. Stilletjesaan beseft Sussie dat deze situatie niet langer houdbaar is. Ze moet haar verleden leren loslaten. Pas als ze geen contact meer hoeft met de normale wereld gaat ze naar de echte hemel en kan ze daar rust vinden.
- Alice Sebold laat ons zien dat mensen kracht kunnen putten uit een tragedie. Hoe zien we dat in dit boek? Ga je met haar opvatting akkoord?
Hey iedereen
Ik ben het met deze stelling zeker eens, maar ik denk dat dit niet altijd gebeurt of mogelijk is, het hangt van persoon tot persoon af en ook van de gebeurtenis. In het verhaal van Susie Salmon zien we dit zeker.
Een goed voorbeeld is de papa van Susie. Heel het verhaal door vlucht hij niet voor de werkelijkheid, maar wil hij de werkelijkheid juist te weten komen. Hij zoekt achter de moordenaar van Susie en staat zijn familie tegelijkertijd bij. Hij vindt ook de moordenaar (namelijk Mr. Harvey), maar niemand kan bewijzen dat het de echte moordenaar is. Ondanks al de miserie die de vader van Susie kende, bleef hij sterk, krachtig en aanwezig voor zijn gezin. Hij putte deze kracht uit het verlies van zijn dochter.
Een ander voorbeeld is Lindsey, Susie ’s zus. Ook zij wordt sterker dankzij het verlies van haar zus. Af en toe heeft ze het wel moeilijk met de gruwelijke moord op haar zus en moet ze eventjes alleen zijn of met haar lief Samuel. Aan Samuel heeft ze eigenlijk ook veel. Hij geeft haar ook de kracht en staat altijd aan haar zij.
Abigail is een tegenvoorbeeld. Zij vlucht de moord en de werkelijkheid, ze wil er niets meer over horen. Ze vlucht zelfs haar familie en bedriegt ze.
Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?
Om eerlijk te zijn heb ik er nog nooit aan gedacht hoe mijn hemel eruit zou zien. Maar deze vraag zette me aan het denken... In mijn hemel zijn er geen verschillen tussen de mensen, geen geld en geen stress, iedereen leeft er gelukkig. Om iets te hebben moet je er gewoon aan denken. In mijn hemel zou ik gaag willen dat heel mijn familie en al mijn vrienden en vooral vriendinnen aanwezig zijn. In mijn hemel is er wel een god. Hij zorgt ervoor dat alles zowel op aarde als in de hemel goed verloopt. Mensen die gedurende hun leven op aarde zaken hebben misdaan, hebben geen toegang in mijn hemel. Voor mij is het leven een test. Mensen die voor hun test slagen krijgen een ticket voor de hemel, anders gaan ze naar de hel.
Ja, ik vind het wel verrassend dat er geen god is in Sussie's hemel. Er moet wel iemand achter ''dit alles'' zitten. Iemand moet het heelal wel gecreëerd hebben. Ik geloof zelfs niet in de Big Bang theorie. Wie zorgt ervoor dat alles verloopt zoals het moet?
Wie beslist of je van de voorhemel naar de echte hemel mag gaan? Ik denk wel dat iedereen zich vragen stelt zoals ''Is er een God? Wie is God?''. Ook al blijven die vragen onbeantwoord, ik denk toch wel dat we in iets moeten geloven, want anders heeft het leven geen zin.
Ik zou graag willen weten wat jullie daarover denken. Dus ik zou het echt appreciëren dat iemand daarop kort reageert.
Beste lezers,
Mijn boek heb ik nu volledig uitgelezen. Het einde van het boek vond ik zeer origineel. Het bevat een zekere levensles: als je sterft, leef je verder in de mensen die van je houden.
Behalve de Harry Potter's is het één van de enige boeken die ik met plezier las. Wanneer ik aan het lezen was, leefde ik me volledig in het verhaal in.Ik was in een totaal andere wereld. Dit is te wijten aan de auteur, alles in het verhaal is goed omschreven, de emoties zijn zo goed weergegeven dat je je gemakkelijk in de personages kan inleven. Wanneer ik begon te lezen was het een zeer groot probleem om te kunnen stoppen. Het was alsof ik verslaafd was aan het leven en de dood van Sussie, dus bleef ik gewoon verder lezen tot ik in slaap viel. Dit is dus de reden waarom ik doodmoe was tijdens de lessen. Toch vond ik het zeker de moeite waard.
Ik hoop dat ook jullie een positieve ervaring hebben gehad bij het lezen van deze roman.
Als je het boek maar half gelezen hebt, raad ik je echt aan om het volledig uit te lezen.
Groetjes Ayoub
De auteur laat ons zien dat mensen kracht kunnen putten uit een tragedie. Hoe zien we dat in dit boek? Ga je met haar opvatting akkoord?
Ik geloof dat als mensen iets ergs meemaken ze daar kracht uit kunnen putten. Ze kunnen minder aangrijpende situaties makkelijker relativeren. Dit komt doordat ze als geen ander beseffen dat het leven plotseling kan eindigen. De nabestaanden proberen hun leven enigszins terug normaal op te pakken en kracht te putten uit hun verdriet.
In dit boek zien we duidelijk dat de familieleden van Susie elk op hun eigen manier kracht putten uit de tragedie dat hen overkomen is. Haar vader wil kost wat kost de moordenaar van zijn dochter vinden. Hij put kracht uit het feit dat hij weet dat meneer Harvey zijn dierbare dochter vermoord en verkracht heeft. Hij blijft optimistisch denken voor zijn kinderen en probeert ook zoveel mogelijk de relatie met zijn twee overige kinderen te onderhouden, vooral dan met Buckley. Die eist dat zijn vader de dood van zijn dochter aanvaardt, ook al kunnen ze haar lichaam niet terugvinden. Buckley wil dat zijn vader er open met hem over durft te spreken. Ook probeert hij zijn vader duidelijk te maken dat hij niet bang hoeft te zijn om nog een dierbare van hem te verliezen. Lindsay haalt dan weer kracht uit het feit dat iedereen Susie in haar herkent. Lindsay probeert een zo normaal mogelijk leven te leiden als voorbeeld voor wat er van Susie geworden zou zijn moest ze nog leven.
Denk je dat Buckely echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie’s ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
Ik vind het geen goed idee van Jack en Abigail om Buckley niet te vertellen dat zijn oudste zus nooit meer thuiskomt. Tenslotte heeft hij ook recht op de waarheid. Zijn ouders ontwijken de vraag van Buckley of zijn zus ooit nog thuis komt. Dit vind ik fout, omdat hij echt de waarheid wil weten en hij beseft ook dat niets meer is zoals vroeger. Buckley komt er later zelf wel achter wat er met zijn zus is gebeurd en dan op een veel wredere manier.
Maar ik snap ook wel dat het heel moeilijk is om aan een kind van vijf jaar uit te leggen dat zijn zus dood is. Volgens mij willen zijn ouders Susie’s dood nog niet officieel aankondigen, omdat ze zelf misschien nog een sprankeltje hoop hebben om Susie’s lichaam te vinden. Pas dan kunnen ze echt beginnen met rouwen en hun verdriet samen met hun kinderen verwerken.
Ik denk dat Buckley zich zijn zus verbeeldt om met zijn verlies om te gaan. Op deze manier heeft hij zijn oudste zus nog steeds dicht bij hem. Hij begrijpt stilletjes aan dat Susie niet meer thuiskomt, maar heeft nog te weinig informatie gekregen over hoe ze aan haar einde is gekomen. Door zich zijn zus te verbeelden kan hij deze vraag nog even vergeten en proberen toch nog tijd door te brengen met Susie.
Hoe zou mijn hemel eruit zien?
Ik geloof eigenlijk niet in de hemel maar in resurrectie. Maar als er een hemel zou zijn, zou je volgens mij je op een andere planeet bevinden. Een plaats waar je al je vrienden en familie die overleden zijn terug ontmoet en waar je niet meer moet omgaan met stress. Iedereen is in een tevreden stemming en voelt zich gewoon goed. Je kunt niet zien hoe het gaat met je vrienden of familie nu ze daar zijn zonder jou. Maar als ze sterven zullen ze op dezelfde planeet als u terecht komen. In mijn paradijs zal er geen God zijn, omdat ik zelf niet in God geloof.. Ik denk dat er achter de creatie van het heelal niets zit. De mens is niet gemaakt om alles te weten, sommige zaken moeten gewoon onbeantwoord blijven, zoals de dood. Ik respecteer iemand zijn keuze om in iets te geloven en zal die niet anders bekijken, maar het lijkt me gewoon onlogisch.
Ik zou niet weten waarom er in Susie's hemel geen sprake is van een God. Misschien omdat de auteur zelf niet in God gelooft of misschien is het juist Susie die er niet in gelooft.
Susie Salmon en haar wereld
Susie Salmon is een meisje van veertien jaar. Op 6 december 1973 werd Susie vermoord. Susie is nu in de hemel, haar eigen wereld noemt ze het. De hemel waarin ze zit daar bestaat God niet in. Ik stel me mijn hemel helemaal anders voor dan haar. Op het einde van het verhaal sterft de oma van Susie en Susie zegt dat haar oma nu in haar eigen hemel is maar het kan wel zijn dat ze elkaar tegenkomen. Mijn hemel zal eruit zien zoals de film ‘What dreams may come’. In die film creëer je zelf je eigen hemel je kan doen wat je wilt. Nu vind ik het erg voor Susie want ze houd zich alleen maar bezig met te zien wat er op aarde gebeurd met haar familie. Ik denk dat Susie pas kan rusten in de hemel als ze eindelijk weten wie de moordenaar is. Ze is wel al blij dat haar familie al weet wie de moordenaar is maar het slechte is is dat ze geen bewijs hebben dat hij haar vermoord heeft. De hemel is een plaats om niet meer te lijden, maar Susie doet dat wel volgens mij, door te zien hoe slecht het gaat met haar moeder en de rest van de familie door haar dood.
Nachtmerries van het boek
Ik wil zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt dan Marine. Ik lees ook meestal ’s avonds voor het slapen gaan. Ik had ook gedroomd da ik verkracht werd maar niet door meneer Harvey het was iemand anders, een onbekende persoon. Ik had het de volgende dag aan een paar klasgenootjes verteld. Verkrachting is één van de ergste dingen dat je kunt meemaken. Ik kan me niet voorstellen hoeveel schrik Susie heeft moeten hebben. Je zit vast je kan nergens meer naartoe je kan niets doen en je weet niet wat er vervolgens met jou gaat gebeuren. Tijdens mijn droom wist ik dat ik aan het dromen was, het is iets dat ik vaak heb als ik droom. Ik kan mij dus niet voorstellen hoedat Susie zich gevoeld zou kunnen hebben. Ik vind het ook raar dat Susie meneer Harvey gewoon gevolgd heeft, een meisje van 14 weet goed genoeg dat je niemand kan vertrouwen en ze zei dat ze niet eens wist vanwaar meneer Harvey haar naam wist. Misschien voelde ze zich vertrouwder omdat meneer Harvey haar buurman is maar als je iemand amper kent ga je niet mee naar zijn huis. En ik zou ook zeker niet langs het maïsveld gaan.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten?
Ik vind dat Abigail al vanaf het begin profesionele hulp moest zoeken. Al vanaf het begin merkte ik dat Abigail het moeilijker had dan de rest van haar familie. Ze heeft na de dood van Susie twee hele zware fouten gemaakt in haar leven. De eerste was dat ze een relatie had met Len Fenerman in plaats van zichzelf uit te problemen te halen doordat ze bij haar man steun gaat zoeken. Haar tweede fout is nog veel erger, ze heeft haar kinderen en man achtergelaten gedurdende 4 jaar. Ik zou dat nooit kunnen doen. Abigail heeft Susie al verloren en door weg te gaan verliest ze ook nog haar de andere kinderen en haar man ook nog. Ik zou profesionele hulp gaan zoeken als ik merk dat ik het echt niet meer zou aankunnen want de kinderen lijden er natuurlijk ook onder. Als moeder zou je je sterk moeten houden zodat je je kinderen kan helpen het verlies te verwerken. Maar Abigail heeft van haar fouten geleerd. Na 4 jaar is Abigail teruggegaan naar huis bij haar familie. En gelukkig heeft Abigail een tweede kans gekregen van haar familie.
George Harvey, mijn mening erover
In het begin van het boek kom je amper iets te weten over Harvey, je weet alleen dat het de buurman is van de familie Salmon en dat hij alleen thuis woont heel dichtbij een maïsveld. Nadat Harvey Susie Salmon verkracht en vermoord had vond ik dat meneer Harvey een beest was. Ik vond dat hij geen gevoelens had. Ik vond heb de ergste persoon van de wereld want het ergste wat je kan doen als persoon is iemand anders vermoord en zeker als het een jong meisje is. Maar toen Alice Sebold vertelde wat er met Harvey was gebeurd toen hij jonger was begon ik al alles een beetje anders de zien. Hij moest toen hij jong was meewerken aan een moord samen met zijn vader. En je ouders zijn als je jong zijt je grootste voorbeeld, als je van jongs af aan slecht wordt behandeld door je ouders dan is de kans veel groter dat je dat later ook gaat doen bij je eigen kinderen. Maar ik snap nog steeds niet dat hij Susie, een heel lief onschuldig meisje, heeft kunnen vermoorden. En zeker niet op zo een gruwelijke manier. Als meneer Harvey in het verhaal toch opgepakt zou zijn zou ik het niet erg gevonden hebben als ze hem levenslang gegeven zouden hebben.
Mijn leesbelevenis:
Toen ik de korte inhoud las van de wijde hemel wist ik dat ik dit boek wou lezen. Er komen verschillende thema’s aan bod in het boek namelijk: liefde, familie, de hemel en de dood. De meeste boeken die ik in mijn vrije tijd leest verschillen niet veel van deze thema’s, daarom sprak de wijde hemel mij aan. Nadat ik het boek in Leuven was gaan halen begon ik meteen te lezen. De 50 eerste pagina’s las ik zeer snel, ik vond het begin zeer spannend. Ik wou absoluut weten wat er met Susie was gebeurd. Ik wist dat ze verkracht en vermoordt werd want zo begint het boek, maar de details rond haar dood wou ik zeker te weten komen. Daarna las het wat trager, de beschrijvingen rond Susie’s hemel vond ik wat langdradig. Als het verhaal op aarde terug begon kwam de spanning om te lezen wat er met Meneer Harvey zou gebeuren weer op, maar je moet wel veel wachten voor dat je dat ontdekt.
Ik vind het geen slecht boek maar ook geen aanrader. Ik was een beetje ontgoocheld want het begin vond ik zo goed. Het is zeker een mooi boek die je gevoelens opwekt, maar voor mij wordt hij geen bestseller.
Alice Sebold laat ons zien dat mensen kracht kunnen putten uit een tragedie. Hoe zien we dat in dit boek? Ga je met haar opvatting akkoord?
Ik ga volledig met haar opvatting akkoord. Mensen leren vaak uit hun fouten en eigenlijk ook uit de tragedies die ze meemaken zoals het verlies van iemand of iets dat hun erg dierbaar is. Lindsey bijvoorbeeld, Susie’s zusje, leert hoe ze verantwoordelijkheid moet hebben ten opzichte van haar kleine broer. Buckley, Susie’s broertje leert hoe hij meer zelfstandig moet worden ook al klampt hij zich erg aan zijn vader gedurende de eerste jaren na de moord op Susie. Mensen moeten leren sterker worden, ook al is het niet meteen. Hierbij denk ik aan Abigail, de moeder van Susie. Zij heeft het in het begin erg moeilijk gehad met het verlies van haar dochter en is enkele jaren weggevlucht van haar familie, maar na enige tijd is ze tot het besef gekomen dat ze werkelijk van haar gezin houdt en dat ze niet nog meer mensen wilt missen. Ik denk dat het beter is om een tijdje afstand te nemen en om zo toch nog de juiste beslissingen nemen dan meteen weer verder leven zoals het daarvoor was, want dan ben je volgens mij nog niet over al je gevoelens. Susie’s vader heeft een beetje afstand genomen maar is er heel sterk uitgekomen, hij is nu heel hecht met zijn gezin en zo zou het altijd moeten zijn als je samen doorheen zoiets vreselijks moet.
Groetjes Mélodie
Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
Ik denk dat Buckey Susie echt kan zien. Hij is de enige in de familie die haar ziet. Als kind beeldt hij zich zijn zus in om beter te kunnen leven met het feit dat ze nooit meer naar huis zal komen. Zijn ouders hebben hem niet verteld dat ze dood was. Ze hebben hem alleen gezegd dat ze niet meer naar huis zou komen, wat voor hem niet duidelijk was om te begrijpen. Het is waar dat het moeilijk is om aan een klein kindje uit te leggen wat de dood is, maar er zijn toch nog steeds woorden die je kunt vinden om de situatie te verklaren. Door het feit dat zijn ouders het hem niet duidelijk hebben uitgelegd, begrijpt hij niet dat hij zijn zus nooit meer zal zien. Misschien hoopt hij om haar binnen 10 jaar tegen het lijf te lopen. Hij weet niet dat ze voor altijd weg is, dat haar hart niet meer klopt, dat er geen leven meer is in haar lichaam. Hij beeldt zich zijn zus in om het verlies van zijn zus beter tegen te gaan. Het is niet de eerst keer dat mensen iemand die ze verloren hebben inbeelden. Het is bewezen dat ze dat doen omdat ze de persoon niet willen vergeten en dat doet Buckey ook. Hij wil zijn zus niet vergeten. IN zijn gedachten blijft ze voortleven.
Susie is in haar hemel omringd door dingen die haar rust en vrede brengen. Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?
Ik vind Susie’s hemel een beetje vreemd. Ze is precies omringd door grenzen die ze pas kan overtreden als ze zelf iets heeft beslist om te veranderen in haar denken en handelen. In mijn hemel zouden er geen grenzen zijn, en ik zou niets in mijn denken en handelen moeten veranderen om ergens te geraken. De hemel is toch gemaakt voor iedereen en ik vind dat iedereen daar zijn eigen moet blijven. In mijn hemel zouden alle mensen die gestorven zijn dicht bij mij zijn, zodat ik iedereen zou terug zien en zou iedereen er een jaar of twintig zijn. Ook al mijn gestorven huisdieren zou ik er terugvinden en zou ik gewoon heel gelukkig zijn. Volgens mij is er in Susie’s hemel geen sprake van God omdat ze nog niet echt in de hemel zit. Ze zal pas in de echte hemel zitten als ze de aarde en alle mensen op aarde zal kunnen loslaten en zich niet meer bemoeien met het leven van de levenden. Volgens mij kunnen mensen God pas zien als ze in de echte hemel zitten, dus zal Susie nog grenzen moeten verplaatsen om eindelijk God tegen te komen.
Groetjes Mélodie
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Zoals velen vind ik ook Abigails keuze onverantwoordelijk en egoïstisch. Ik begrijp dat ze het moeilijk had, wegens het verlies van haar dochter. Maar ze heeft nog twee kinderen en een man. De kinderen hebben hun moeder nodig tijdens zo’n moeilijke periode en de man heeft zijn vrouw nodig. Ik denk dat ze er niet goed over heeft nagedacht. Want zonder dat ze het beseft verwoest ze nog drie levens door haar vertrek. Wat ik heel jammer vind is dat ze troost gaat zoeken bij Len Fenerman, de inspecteur. Ik begrijp niet goed waarom ze juist geen troost gaat vinden bij haar man, die leeft juist hetzelfde mee en begrijpt dus beter haar gevoelens. Samen zouden ze beter de dood van hun dochter kunnen overwerken. Later gaat ze veel spijt hebben van haar keuze. Zoiets doe je gewoon niet, zeker niet op zo’n moment. Waar juist familie heel belangrijk is en iedereen elkaar moet troosten. Ze vlucht van haar problemen weg en confronteer ze dus niet. Als ze later nog met zo’n probleem wordt geconfronteerd gaat ze weer weglopen en zo gaat ze haar les nooit leren. Het ergste is dat de kinderen moeten verder opgroeien zonder hun moeder, ze verliezen niet alleen hun zus maar ook hun mama. Hopelijk gaat hun dat niet voor later voor teveel problemen zorgen.
Hoe ervaar jij tijdens het lezen?
Het boek ‘de wijde hemel’ genaamd stond al dagen op mijn bureau.
Maar hoe begin je eraan ? Dat was mijn vraag. Een boek beginnen lezen is nooit het makkelijkst geweest.
Mijn ouders hadden mij gezegd dat we in het weekend bij mijn grootouders op bezoek gingen, dus vandaar dat ik mijn boek had meegenomen.Zou het misschien van pas kunnen komen?
Bij mijn grootouders aangekomen, begon ik uit verveling dat boek te lezen.
Op het moment dat ik de zin ‘Mijn achternaam was Salmon, mijn voornaam Susie, Op 6 december 1973, toen ik viertien was, werd ik vermoord’ te lessen kreeg, wekte mijn nieuwsgierigheid op. Het gaf me namelijk onmiddellijk het gevoel om dat boek verder te lezen en er zo achter te komen wat er gebeurd was.
Persoonlijk vind ik het een mooi boek, omdat het verhaal gezien wordt vanuit Susan’s ogen. Ze zit in de hemel en beschrijft op een mooie manier wat er op aarde in haar familie gebeurd. Het is een creatieve manier die de schrijver gebruikt heeft om zijn verhaal te schrijven. Door deze toepassing kan je veel meer te weten komen over al wat er gebeurd is.
Een minpunt aan het boek is dat er gebruik gemaakt wordt van een ab ovo.
Hierdoor weet men al van het begin wat er gebeurd is en is er véél minder spanning.In het boek zijn er een paar saaie stukken die het lezen trager maakt, maar voor de rest is het boek zéér mooi, zeker een aanrader.
Wat vind je van Abigails keuze om haar familie te verlaten? Kan je dat begrijpen?
Wat er gebeurd is in de familie van Susan is niet zo gemakkelijk. De moord van Susan levert vele problemen op. Elk personage rouwt op een verschillende manier, zoals bijvoorbeeld Abigails.Ze begint een relatie met Len Fenerman en vlucht daarna van haar man en twee kinderen.
Het is zéér moeilijk voor een moeder om een kind te verliezen, want het is één van de ergste dingen die je kan overkomen. Haar keuze is egoïstisch tegenover haar familie, zeker voor haar twee kinderen. De twee jonge kindereren die ze nu nog heeft, verwachten liefde van hun moeder.
Als je een dierbare verliest, zou je beter bij je familie blijven en hen steun geven. Deze keuze is niet zo realistisch, want een moeder zou moeten beseffen van wat ze doet, wetende dat er nog problemen zullen komen en dat ze verplichtingen heeft als volwassene. Dit realiseert Abigails niet.
Tenslotte is ze na enkele jaren terug naar haar familie toegestapt en heeft ze een tweede kans gekregen. Dit is wel mooi van haar familie om hun moeder te vergeven, omdat iedereen wel ooit is fouten maakt.
Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?
Voordat ik mijn hemel binnenkom, sta ik voor een gouden poort, waar iemand in een groot oud boek nakijkt of je binnenmag.Je stapt de hemel binnen en ziet wolkjes, weggetjes en allemaal andere mensen die er zitten. Het is een plaats waar het altijd mooi weer is, omdat het boven de wolken is. Zoals men zegt, de zon maakt iedereen gelukkig.
Volgens mij leven er in de hemel alleen goede mensen. Het is een tweede leven die voor je begint. Een leven waar je alles kan zien wat er op aarde gebeurdt. Het is een beetje zoals Susan die ziet met wat haar familie bezig is op aarde.
Mijn hemel zie ik als een plaats waar ik tot rust kom, waar er leuke dingen te doen zijn. Het is een plaats waar veiligheid zou zijn zonder éenig gevaar.Voor mij bestaat God op aarde, dus zou Hij eveneens in mijn hemel bestaan. Hij zou de hemel bewaken en zorgen dat alles goed verloopt. Ik denk dat er géén God in de hemel van Susan ter spraken is, omdat ze erzelf net in geloofde.
De dingen die je op aarde net kan doen, zou je het in de hemel wel kunnen uitoefenen. Enkele dromen van je komen uit.
Je bent misschien de mensen vanop de aarde kwijt, maar toch zie je ze zonder hen aan te raken.De mensen die je kwijtgeraakt hebt op de aarde, vindt je dan later terug.
(De reactie over "Hoe zou jouw hemel eruit zien? Wie of wat zou er zijn? Vind je het verrassend dat in Susie's hemel geen sprake is van een God?" is het juiste, die erboven, had ik per ongeluk op enter geklikt, maar mijn taalfouten nog niet nagekeken.)
Voordat ik mijn hemel binnenkom, sta ik voor een gouden poort, waar iemand in een groot oud boek nakijkt of je binnenmag.Je stapt de hemel binnen en ziet wolkjes, weggetjes en allemaal andere mensen die er zitten. Het is een plaats waar het altijd mooi weer is, omdat het boven de wolken is. Zoals men zegt, de zon maakt iedereen gelukkig.
Volgens mij leven er in de hemel alleen goede mensen. Het is een tweede leven die voor je begint. Een leven waar je alles kan zien wat er op aarde gebeurdt. Het is een beetje zoals Susan die ziet met wat haar familie bezig is op aarde.
Mijn hemel zie ik als een plaats waar ik tot rust kom, waar er leuke dingen te doen zijn. Het is een plaats waar veiligheid zou zijn zonder enig gevaar.Voor mij bestaat God op aarde, dus zou Hij eveneens in mijn hemel bestaan. Hij zou de hemel bewaken en zorgen dat alles goed verloopt. Ik denk dat er geen God in de hemel van Susan ter spraken is, omdat ze erzelf niet in geloofde.
De dingen die je op aarde niet kan doen, zou je het in de hemel wel kunnen uitoefenen. Enkele dromen van je komen uit.
Je bent misschien de mensen vanop de aarde kwijt, maar toch zie je ze zonder hen aan te raken.De mensen die je op aarde kwijtgeraakt bent, vindt je dan later terug.
Waarom vertelt de auteur ons ook dingen over de jeugd van Mr. Harvey en herinneringen aan zijn moeder? Vind je dat de auteur op die manier de wrede moordenaar meer tot mens maakt en ga je akkoord met haar uitspraak?
Volgens mij verteld de auteur dingen over de jeugd van Mr. Harvey om een verklaring aan te tonen waarom hij Susan vermoord heeft. Alice Sebold verteld dat in Harvey’s jeugd, zijn thuissituaties niet al te goed was. Toen hij klein was, gaf zijn moeder hem geen echte liefde en zijn vader vertoonde agressief gedrag. Zijn moeder pleegde een moord voor Harvey’s ogen. Ik denk dat als een kind een slechte opvoeding krijgt en slechte dingen ziet, dat hij sneller geneigd zal zijn om dit later over te nemen.
Een andere reden waarom Mr Harvey sneller een moord heeft gepleegd, is waarschijnlijk omdat hij geen sociaal contact heeft. Hij gaat nooit naar feestjes die de buren organiseren. Misschien dat hij zich niet gelukkig voelt ? Mensen die een moord plegen zijn volgens mij, geen beesten. Wie iemand vermoordt, heeft hetzelfde uiterlijk als een gewoon mens. Alleen wat er tussen hen van andere mensen onderscheidt, dat ze diep vanbinnen een drang hebben naar ongewenst gedrag.
Denk je dat Buckley echt Susie kan zien of verbeeldt hij zich alleen maar zijn zus om met het verlies om te gaan? Vind je dat Susie's ouders Buckley goed helpen om met het verlies om te gaan?
Ik vind het geen goed idee dat zijn ouders hem niet zeggen dat zijn zus Susie dood is. Ik zou nog begrijpen dat ze hem niet zeggen dat zijn zus vermoord is, omdat het erg en gruwelijk klinkt. Maar toch zou ik aan mijn kind zeggen dat zijn zus dood is. Het is beter dat een kind onmiddellijk de waarheid te weten komt, dan dat hij later geschokt wordt door het nieuws.
Het is misschien begrijpelijk dat Jack en Abigail niet onmiddellijk de dood van hun dochter tegen het kleine broertje willen vertellen, omdat er misschien nog hoop is. Meneer Fenerman kan op elk moment iets gevonden hebben over Susan en het zou spijtig geweest zijn als ze valse hoop zouden gegeven hebben.
Ik denk dat Buckley niet echt Susie ziet, maar dat het zijn verbeelding is.Hij heeft al een lange tijd zijn zus niet meer gezien, daarom begint hij zich tein te beelden dat hij zijn zus ziet. Stilletjes aan begint het in hem door te dringen dat ze net meer bestaat in echte leven, en dat ze voor eeuwig weg is
Een reactie posten